"เล่นอีกครั้ง รู้สึกอีกครั้ง"

มันดีที่เราสู้ร่วมกัน แต่ ถ้าในชัยชนะนั้น มีใครคนใดคนหนึ่งถูกจดจำในฐานะวีรบุรุษ และอีกหลายคนถูกหลงลืมไป มันก็น่าเศร้าใจไหมนะ เราจะจดพวกเขาที่ถูกปลิวหายไปตามสายลมได้ยังไง?

PREECHA VONGSRILA

วันนี้หยิบ เกมส์มาเล่นอีกครั้ง

หลังจากสมองตื้อตัน เรียงเรียงคลิปไม่ออก

เพื่อให้ได้เข้าใจมากขึ้น ผมเลยหยิบเกมส์มาเล่นอีกครา

.

ผลปรากฏว่า

.

อินฟลูชนะ

นักสะสมดาวชนะ มีอนุสาวรีย์

พนักงานดูดฝุ่น ชนะ ยิ้มได้

นักเดินทางไม่มีบ้าน แต่มีการ์ดผู้คนมากพอจนปลดล็อค collective victory ได้รัวๆ

.

และทุกคนร่วมกันปลดล็อคการ์ด collective victory ไปจนหมดเกือบทุกใบ

.

แต่ระหว่างนั้น ผมได้คำถามหนึ่งกลับมาบ้านว่า

.

ในสังคมที่แม้เราจะปลดล็อคการ์ดชัยชนะร่วมทั้งหมดได้ ในชัยชนะร่วมนั้น มีอนุสาวรีย์ของคนที่รวยที่สุดตั้งอยู่เป็นของตัวเอง และ เขาก็ช่วยคนอื่นมากที่สุด (เงินเยอะมาก)

.

มันเป็นสังคมที่ปกติไหม หรือ เท่าเทียมกันจริงๆไหม ?

ในการต่อสู้เดียวกัน

คนรวยมีอนุสรณ์ ขนหน้าแข้งไม่ร่วง

แต่คนจน ชาวบ้านตาดำๆ สู้เพื่อบ้านเมือง หรือ ชาวจะนะ ที่ต้องแลก ทุกอย่าง

ไม่เคยมีอนุสาวรีย์ เรื่องราวของเขาจะอยู่ตรงไหน ในประวัติศาสตร์ ?

สรุปมันชนะจริงๆไหมในเมื่อ ความทรงจำ จะกลายเป็นของคนที่มีอนุสาวรีย์

.

ถ้าในสังคมขาดไป แม้แต่คนเดียว

.

มันจะเป็นสังคมของเราทุกคนจริงๆไหม ถ้าในสังคมนั้นเราชนะร่วมกันแต่ คนรวยที่สุด ยังคงมีอนุสาวรีย์

เช่นเดียวกัน กับ กรณีธนาธร ที่ลงเงินมหาศาลเพื่อการเมือง เค้าสำคัญกว่า ประชาชนตาดำๆที่ออกไปม๊อบไหม เราวัดว่าใครสำคัญกว่าใครได้ด้วยอะไร ?

.

มันอาจจะไม่ต่างกับกรณีของการยึดติดตัวบุคคลแบบทักษิน ชินวัตร หรือปล่าว

ที่คนเสื้อแดงตายไปมากมาย แต่เราก็เลือกที่จะให้เครดิตทักษิณ มีภาพทักษิณ แต่ไม่เคยมีภาพคนตัวเล็ก ๆ พอวันหนึ่งทักษิณกลับลำ ประชาชนตัวดำๆ ก็ปลิวหายไปตามสายลม เหมือนไม่มีตัวตนมาก่อน

หรือถูกแทนภาพความทรงจำ ด้วยการกระทำของคนรวยในปัจจุบันอีกที

.

มันทำให้ผมคิดว่า ในประเทศที่เรียนประวัติศาสตร์ของบุคคลสำคัญ สรรเสริญ การต่อสู้ของคน

 (คนรวย) (คนมีอำนาจ)

แล้วคนดูดฝุ่นตัวเล็ก นักเดินทาง ที่ต้องสู้ต้องแลกล่ะ

เค้าไม่เคยสำคัญอะไรเลยงั้นหรือ ?

เค้าไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์งั้นรึ ?

ทำไมชื่อของเขา ไม่เคยอยู่ในหนังสือ

หรือทำไมเค้าไม่เคยมีอนุสาวรีย์…?

.

“ แย่จัง เกิดมารวย ซวย ตลอด ทำอะไรก็ผิดไปหมด เห้อออ สังคมเอียง ๆ หยุดเหมารวมสักที“

คนรวยกล่าวไว้

.

เขียนมาแชร์ให้ฟังครับ ว่าพอเล่นอีกครั้ง เกมส์ยังคงทำงาน ให้ได้รับรู้มุมมองใหม่ๆ ครับ มันส์มากก

.

มันดีที่เราสู้ร่วมกัน แต่ ถ้าในชัยชนะนั้น มีใครคนใดคนหนึ่งถูกจดจำในฐานะวีรบุรุษ (ก็มันเป็นสิทธิ์ของฉันเพราะฉันรวย ฉันมีตังค์ ฉันทำได้ฉันก็สู้นะ สู้เยอะด้วย ) และอีกหลายคน(ที่สู้เหมือนกัน) ถูกหลงลืมไป มันก็น่าเศร้าใจไหมนะ เราจะจดพวกเขาที่ถูกปลิวหายไปตามสายลมได้ยังไง …

.

วันนี้เข้าใจเกมส์นี้มากขึ้น มันท้าทาย ความคิดมากครับ

.